Program ten przeznaczony jest do realizacji w klasach 4–8 szkoły podstawowej dla uczniów, którzy kontynuują naukę języka angielskiego rozpoczętą w pierwszym etapie edukacji. Program spełnia wymagania zawarte w Podstawie Programowej Kształcenia Ogólnego dla Szkoły Podstawowej (załącznik nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. Oczekiwane osiągnięcia uczniów odnoszą się bardzo ogólnie do poziomów umiejętności określonych w Wspólne europejskie ramy odniesienia dla języków (CEFR).
Zgodnie z ramowym programem nauczania w pięcioletnim cyklu kształcenia w drugiej fazie edukacyjnej wymiar godzinowy realizacji podstawy programowej II.1 z zakresu nowożytnego języka obcego wynosi 15 godzin. Nauczyciele znajdą tam porady dotyczące ustalania celów kształcenia i szkolenia, treści do realizacji, a także wykaz przydatnych metod nauczania, form i technik pracy wraz z modelowymi scenariuszami zajęć. Do realizacji programu konieczne jest, aby szkoła, zgodnie z podstawą programową, zapewniła kształcenie uczniów w grupach o podobnym poziomie znajomości nowożytnego języka obcego.
W tym celu zaleca się przeprowadzenie dla uczniów klasy czwartej testu kwalifikacyjnego (np. Diagnoza Szkoły Pearson) i dokonanie wstępnego podziału na grupy na podstawie uzyskanych wyników. Po całkowitym wdrożeniu treści z poprzedniego okresu nauczania nauczyciel może zdecydować o kontynuacji programu intensywnego. Zgodnie z podstawą programową zadaniem szkoły jest nie tylko tworzenie warunków do optymalnego wykorzystania godzin przeznaczonych na naukę języków, ale także motywowanie ucznia do samodzielnej pracy.
Biorąc pod uwagę ogólne cele edukacyjne zawarte w podstawie programowej, najważniejszymi celami programu nauczania języka angielskiego jest rozwijanie umiejętności mówienia, słuchania, pisania i czytania uczniów w różnych sytuacjach komunikacyjnych.
Cele wychowania
Treści nauczania
Wymagania szczegółowe
Życie społeczne (np. wydarzenia i zjawiska społeczne)
Gradacja regularna i nieregularna używana do dokonywania porównań w równym, wyższym i najwyższym stopniu, na przykład duży - większy - największy, inteligentny - bardziej inteligentny - najbardziej inteligentny, dobry - lepszy - najlepszy. Ona jest taką miłą dziewczyną. elegancki - bardziej elegancki - najbardziej elegancki, zły - gorszy - najgorszy. nie) wystarczająco silny, zbyt wysoki.
Procedury osiągania celów kształcenia i wychowania
- Metody nauczania
- Metody konwencjonalne
- Metody niekonwencjonalne
- Podejście komunikacyjne
- Metoda narracyjna
- Formy pracy
- Techniki pracy
- Nauczanie sprawności receptywnych Słuchanie
- Nauczanie sprawności produktywnych Mówienie
- Nauczanie gramatyki
- Nauczanie słownictwa
- Integracja międzyprzedmiotowa – prace projektowe i współpraca międzynarodowa
- CELE
- POSTĘP DZIAŁAŃ
- SPODZIEWANE REZULTATY
- Inne techniki pracy
- Techniki rozwijania umiejętności samodzielnego uczenia się
- Materiały i środki dydaktyczne
- Przebieg lekcji – przykładowy scenariusz
Do dziś metodę tę można stosować w tych fazach lekcji, gdzie nowy materiał gramatyczny czy leksykalny jest wprowadzany i utrwalany poprzez wiele kontrolowanych ćwiczeń, co w efekcie prowadzi do opanowania umiejętności mówienia i automatyzacji struktur językowych w głowach uczniów. Metoda ta opiera się na założeniu, że uczeniu się i trwałemu zapamiętywaniu nowego materiału językowego sprzyjają dwa typy zachowań uczniów: ciche słuchanie oraz ruch fizyczny związany z treścią przekazu. Jej elementy można wykorzystać także w klasach starszych, szczególnie jako technikę samodzielnych ćwiczeń wykonywanych w środku lekcji, gdy uwaga uczniów słabnie i potrzebują oni ruchu i relaksu (np. zabawy typu szarady). .
Metodę tę można zastosować na etapie prezentacji nowego materiału językowego, zwłaszcza w klasie czwartej, a także w pracy z uczniami starszymi, z natury nieśmiałymi i wycofanymi. Z tego powodu prezentacja nowego materiału językowego ma zazwyczaj charakter sytuacyjny i wizualny, użycie języka ojczystego ucznia jest ograniczone, a wyjaśnienia i komentarze ograniczone do minimum. Z umiejętnościami drugiego języka uczniowie spotykają się nie tylko na lekcjach, korzystając z tekstów podręcznika i materiałów dodatkowych przygotowanych przez nauczyciela, ale także w życiu codziennym.
Lekcja rozwija dwa aspekty mówienia: ustną praktykę nowego materiału językowego oraz rozwój umiejętności komunikacji w języku angielskim. Oprócz ćwiczeń polegających na mechanicznym powtarzaniu, które utrwalają nowy materiał językowy, uczniowie potrzebują możliwości zastosowania go w konkretnych sytuacjach i ćwiczenia dłuższych wypowiedzi. Uczniowie zetkną się z realną potrzebą pisania zarówno na lekcjach, jak i w życiu codziennym poza szkołą, podczas korespondencji i kontaktu z innymi osobami anglojęzycznymi, przede wszystkim w środowisku wirtualnym: za pośrednictwem poczty elektronicznej, na platformie eTwinning czy za pośrednictwem portali społecznościowych (np. Twittera).
Jednak zadaniem szkoły jest przygotowanie ucznia do przyszłego życia zawodowego i społecznego, dlatego równie ważna jest umiejętność napisania notatki z rozmowy telefonicznej, kartki pocztowej i kartki z życzeniami czy listu prywatnego. Praca projektowa umożliwia realizację celów edukacyjnych i edukacyjnych oraz przyczynia się do rozwoju samodzielności w uczeniu się, gdyż uczniowie muszą gromadzić materiał, selekcjonować go, właściwie korzystać z różnych źródeł informacji i je katalogować. Mój kraj / Mój region / Moje miejsce zamieszkania – uczniowie tworzą dla swoich partnerów quiz z pytaniami na temat ich kraju/regionu/miejsca zamieszkania (wykorzystując zdjęcia, filmy itp.) i zamieszczają go na TwinSpace m.in.
Moja Szkoła – uczniowie przygotowują prezentacje (np. PowerPoint, Prezi, Slideshare) na temat swojego środowiska szkolnego, zamieszczają je na TwinSpace; oceniają na forum. Co robię w czasie wolnym - uczniowie prezentują różne zajęcia (dramat/pantomima) realizowane w czasie wolnym/zajęciach w czasie wolnym i nagrywają krótkie filmy, np. Mój region/Twój region - uczniowie pytają swoich znajomych w szkole i tworzą statystyki dotyczące swoich pomysłów o regionie, w którym zlokalizowana jest szkoła partnerska, a jej mieszkańcy podczas pobytu w niej porównają swoje wyobrażenia z faktami.
Odgrywanie różnego rodzaju scen, dialogów i zabaw jest atrakcyjną formą nauki, która zachęca uczniów do aktywnego używania języka angielskiego w określonej sytuacji; prawdziwe przedstawienie teatralne powinno obejmować ćwiczenie „czytania” (w pozycji siedzącej – np. najpierw powtarzanie na głos za nauczycielem, potem wspólnie z nauczycielem, w parach, grupach), następnie wspólną identyfikację mowy ciała, tj. gestów i mimiki, i dopiero przy zakończyć „ćwiczenia generała” rozmową i pokazywaniem. Misją szkoły, wpisującą się w podstawę programową i jeden z celów programu nauczania języka angielskiego, jest przyzwyczajenie uczniów do samokształcenia.
Założenia ogólne
Przebieg lekcji Wstęp
Ocenianie
- Zakładany poziom osiągnięć ucznia
- Sposoby oceniania
- Przykładowe narzędzia oceniania
Uczeń czyta i rozumie teksty składające się głównie z najczęściej używanych słów, odnoszących się do życia codziennego. Spontanicznie uczestniczy w rozmowach na znane tematy prywatne lub związane z życiem codziennym (np. rodzina, zainteresowania, nauka, praca, podróże). Osoba władająca językiem na tym poziomie rozumie wypowiedzi i często używane wyrażenia sformułowane w standardowej odmianie języka związanego z życiem codziennym.
Taki monitoring dostarcza obu stronom procesu informacji o tym, jakie treści zostały opanowane i w jakim stopniu oraz jakie treści wymagają dalszej pracy. Ocena ciągła może przybierać formę formalną: kolokwia, egzaminy, quizy, odpowiedzi ustne, prace domowe itp., a jej wyniki przedstawiane są w sposób ustalony przez szkołę i nauczyciela. Ocenianie kształtujące to strategia, której celem jest stworzenie w klasie atmosfery sprzyjającej uczeniu się oraz zmiana relacji między uczniami i nauczycielami.
Kryteria pomagają uczniom przygotować się do sprawdzianu i ukończyć pracę tak, aby cel postawiony przez nauczyciela został osiągnięty. Studenci – w oparciu o podane kryteria oceny – wzajemnie recenzują swoje prace i udzielają sobie wskazówek, jak je ulepszyć. Ma to dwojakie znaczenie: z jednej strony rozumieją kolegę, którego pracę dobrze sprawdzają, bo właśnie wykonali to samo zadanie, a z drugiej strony - uczą się od kolegi: ustalają kryteria oceny (jaki jestem ocenianie?) i umiejętność przekazywania informacji zwrotnej (jak by powiedzieć przyjacielu?).
Jeśli uczeń potrafi sam ocenić, ile się nauczył i co jeszcze musi zrobić, aby osiągnąć wyznaczony cel, pomaga mu to w procesie uczenia się i czyni go osobą aktywną.Nauczyciel stosujący OK (ocenianie kształtujące) świadomie decyduje kiedy i w jakim zakresie stosować ocenianie podsumowujące i kształtujące.
Ewaluacja programu
Dodatkowo wybrane lekcje będą obserwowane przez innego nauczyciela i/lub dyrektora, który wypełni arkusz obserwacji, a następnie podzieli się swoimi spostrzeżeniami z nauczycielem prowadzącym. O opinię na temat zajęć z języka angielskiego będą proszeni także rodzice uczniów, szczególnie tych, których oceny cząstkowe są niższe od średniej klasy. Na koniec każdego roku studenci będą przystępować do testu diagnostycznego wiedzy i umiejętności oraz wypełniać ankietę ewaluacyjną dotyczącą odbytych zajęć.
Pisemny raport końcowy przekazywany jest dyrektorowi szkoły, a wnioski z niego przekazywane są radzie pedagogicznej i radzie rodziców (szkoły).
Literatura źródłowa
Komorowska, Metodyka nauczania języków obcych, Fraszka Edukacyjna, Warszawa, 2002
Komorowska, O programach prawie wszystko, WSiP, Warszawa, 1999
Komorowska, O programach w kształceniu ogólnym i zawodowym, Fraszka Edukacyjna, Warszawa, 2012
Sterna, Ocenianie kształtujące w praktyce, CEO, Warszawa, 2006
